ჩემი მუზა

 ისე ჩუმად შეგიჩვიე... ჩუმად შეგეხე მხრებზე...არ მიფიქრია სხვებზე, შენ, რომ გაკოცე თმებზე...არ მინატრია ღიმილი, ისე გაჩუქე სიცილი...ბევრი გრძნობა და ალერსი,ბევრი სითბო და სიტყვები...




ახლა დაღლილი ტკივილით,ცრემლებით, დაღლილი შენი სიტყვებით, მაგიდის ბოლო კუთხეში, მიმოკუჭული ფურცლებით, დაცლილი გრძნობით, დაცლილი კალმით სურვილი გამიჩნდა მეწერა შენზე...








გუშინ მუზამ მიმატოვა, თუმცა ჩემში დარჩა... არაფერიც არ დამთავრდა იმ დღეების გარდა... სულის კუთხეში დაღლილ გრძნობათა დიდი დასტები დამრჩგაუფერულდა კოცნა. გემო დაკარგეს ტუჩებმა, გული აღარ ცემს... მოთოვა... ჩემს ფანჯარასთან ბეღურა... გაითოშა...