ექვსი... მზის სხივები ძალიან გვათბობენ, არეული მარტია, გზა თოვლიანი, თოვლზე ჩამოწოლილი ნისლი (რომელიც არასდროს მინახავს), ნისლში შემოჭრილი მზის სხივები და უჩინარი გზატკეცილი. გზა შენკენ ლამაზი, უჩვეულო, შენიღბული და თბილი. შენ ისევ უხილავი, უცნობი, აღუქმელი და მოლოდინი ჩემი.
ღამიდან ღამამდე ლოდინი, წამების თვლა, ისევ საათის წიკწიკი, უძილო თვალები, დაღლილი სხეული და წარმოუდგენელი შენ ჩემს წარმოდგენილ ადგილას, ჩემთვცის უცნობ და შენეულ სახლებზე... დავდივართ...
ცა... ზოლიანი ღრუბლით... ჩამავალი მზით... ცის ფერი, სულ სხვა ფერად აღქმული... მოლოდინი აღსრულებული... წამების დათვლა შეწყვეტილი, დრო კი საოცრად სწრაფად მავალი... ახლა... აქამდე არ ჩქარობდა...
ჩვენ სოლიდურები... დაბალი ტონი... მშვიდი... გამოუთქმელი ემოცია და ცაზე ვარსკვლავის პოვნა... დედამიწაზე შენი....
შენ მიერ ნაპოვნი და ჩემ მიერ აღმოჩენილი ხუთკუთხედი...ცივი... ჩვენით გამთბარი... სიგიჟე აღქმული ჩვეულ მოვლენად... ფიქრები მავალი მხოლოდ შენკენ... ირგვლივ ყოველი გამქრალი... ჩემი მოცეკვავე ლამპიონებიც ჩამქრალი... ჩვენი თვალების სხივები... არა, თვალებში არ ჩამიხედავს...
შენ გვერდით საოცრად მშვიდი და სულიერად დიდი...
გართოსბისა და ღამის ცხოვრების მოყვარულთათვის ერთ-ერთი საუკეთესო ადგილი ღამის კლუბი ამერიკაში აკრძალული იყო, რადგან იქ მოიხმარდნენ და ყიდნენ ალკოჰოლურ სასმელებს, რის გამოც მათ უხდებოდათ მიწისქვეშ მუშაობა. მხოლოდ 1933 წლიდან გახდა ღამის კლუბი ლეგალური. პირველი საცეკვაო მოედანი და განათების ეფექტი გამოჩნდა 1953 წელს საფრანგეთში კლუბ "Whisky à Gogo - ში".
კლუბი არის გასართობი ადგილი, რომელიც ძირითადად საღამოს 9 საათზე იღება. აქ არის ბარი, საცეკვაო მოედანი, სცენა DJ - ისთვის და განცალკევებული ადგილი, სადაც სტუმრებს შეუძლიათ შეიქმნან განსხვავებული განწყობა და მოუსმინონ შედარებით წყნარ მუსიკას.
კლუბებში ხშირად მოქმედებს facecontrol - ი და dress code - ი.
მსოფლიოში ათასობით კლუბია, რომელთაგან ზოგიერთი ძალიან პოპულარულია, ზოგიერთი კი ნაკლებად. ზოგიერთი მხოლოდ ვიწრო წრისათვის არის, ზოგიერთი კი ყველასათვის.
ღამის ცხოვრების, ელექტრონული მუსიკისა და ცეკვის მოყვარულთათვის კლუბი ყველძე კარგი ადგილია.
ამ პოსტში შემოგთავაზებთ მსოფლიოს 10 საუკეთესო კლუბს.
ტელევიზორს დაუწიე, რადიო გამორთე... მობილური გვედზე გადადე... დავიძინოთ...ამ სიტყვებით აღებს დედა ჩვენი ოთახის კარებს... შემდეგ მიდის ხატებთან და თხოვს: “ღმერთო დაიფარე ჩემი შვილი”. მოდის და იძინებს. მესმის როგორ სუნთქავს და ისწორებს საბანს. მერე თენდება...მაღვიძებს შენი ჩურჩული... ნაბიჟების ხმა... მადუღარას კივილი... მემაწვნე ქალის ძახილი... მეზობლის ძაღლის წკმუტუნი... მერე სიჩუმე და დედის ლოცვა... სახლიდან გასვლის წინ ნათქვამი მისი სიტყვები: “ღმერთი გფარავდეს” მერე კარების ხმა... მესმის ყოველდღიური მუსიკა რადიოს ეთერში... გადასასვლელზე მანქანის სიგნალი... ჩემი მეზობლის სალამი... ხმაურიანი ქუჩა ჩავლილია... ათასი სალამი გაცემული... ახლა მუსიკის დროა... და ჯერ ჟღერს ბახი, შემდეგ შოპენი, ბეთჰოვენი, შუმანი და პედაგოგის ათას ერთი შენიშვნა, რომელიც ყოველ გაკვეთილზე მრავლდება და არ მეორდება...ბოლოს ისევ სახლი...
დაღამდა... ყველაფერი იგივე... ჩემს ყურთან თბილი სუნთქვა... მას ჰგონია, რომ მძინავს... “ჩემი პატარა შვილი” – თბილად ნათქვამი ეს სამი სიტყვა... ლოყაზე ნაზი ამბორი... მერე სიჩუმე... პატარა ცრემლი... და ფიქრი იმაზე, რომ ერთ დღეს გაიღვიძებ და... აღარ იქნება დედა...
ჩაპლინი - ცხოვრების ჭეშმარიტი მხატვარი ჩაპლინი სურათიდან სურათში ცხოვრობს და ეს თითქოს ჩაპლინის მიერ ხორცშესხმული, გაცოცხლებული ადამიანის საერთო ბიოგრაფიაა
სერ ჩარლზ სპენსერ ჩაპლინი უმცროსი, ცნობილი, როგორც ჩარლი ჩაპლინი დაიბადა 1889 წლის 16 აპრილს ოლვორთში, ლონდონი. ის გახლდათ მსახიობი, კინორეჟისორი, კინოპროდიუსერი, სცენარისტი და კომპოზიტორი. მისი შემოქმედების გზა მოიცავს 75 წელს.
ჩარლის მშობლები იყვნენ მიუზიკ-ჰოლის მსახიობები ჩარლზ სპენსერ ჩაპლინი უფროსი და ჰანა ჩაპლინი - ლილი ჰარლი.
ჩარლი ჩაპლინი სცენაზე პირველად 1984 გამოჩნა, ის 5 წელის იყო და სცენაზე დედას ცვლიდა მიუზიკ-ჰოლში.
1908 წელს ჩარლი იწყებს თავის სამსახიობო კარიერას. მან მიიღო მსახიობის როლი ფრედ კარნოსს სამსახიობო დასში.
1914 წლის 2 თებერვალს გამოვიდა ჩარლის პირველი ხმოვანი ფილმი "ცხოვრების სახსარი".
1919 წელს ჩარლიმ, დუგლას ფერბენსკის, მერი ჰიკფორდისა და გრიფიტის დახმარებით დაარსა კინოსტუტია "იუნაიტიდ არტისტსი'.
1940 წლის 15 ოქტომბერს შედგა ფილმის "დიდი დიქტატორის" პრემიერა.
ათასობით ვარსკვლავი ამობრწყინდა ჰოლივუდის სცენაზე და შემდეგ ჩაქრა, ჩარლის ვარსკვლავი კი ჩაუქრობელ ჩირაღდნად ანთია.
დაუვიწყარია ჩაპლინის ნიღაბი: ქვაბურა ქუდი, უზარმაზარი, დახეული ფეხსაცმელები, უცნაური მიხვრა-მოხვრა და სიარული,ასევე პერსონაჟების ხასიათი: დიდსულოვნება, ინფატილურობა, უწესრიგობა, ანცი ეშმაკურობა და თავქარიანობა.
მან შექმნა საკუთარი, განსაკუთრებული სამყარო, რომელშიც ცხოვრობს უცვლელი გმირი - ჩარლი, ცხოვრობენ მისი ფილმების სხვა პერსონაჟები, უხარიათ, უყვართ, იტანჯებიან.
ჩარლის ფილმები სასაცილოსა და ამაღელვებელის თავისებურ შერწყმას წარმოადგენს. მას შეუძლია არა მარტო გაგაცინოს, არამედ აგატიროს კიდეც.
ჩარლის პერსონაჟს ბედი არასდროს წყალობს, ურიცხვი სიმდიდრეც რომ ფქონდეს, ბედნიერებაც რომ ერგოს წილად, მაინც ყველაფერს დაკარგავს და წავა თავისთვის, მაყურებლისთვის უხილავ, უსასრულო გზას გაუდგება..
ჩარლის ფილმების გმირს უცნაური დამოკიდებულება აქვს ბედსა და სამყაროსთან. სულიერი და უსულო ბუნება, საგნები და ადამიანები მის წინააღმდეგ მოქმედებენ. იცვლებიან ისტორიული ეპოქები და ყოველი მათგანი არაკეთილსასურველია მისთვის. ჩარლის გმირი ნამდვილად კეთილი და დიდსულოვანია, მზადაა ახლობლისათვის უკანასკნელი პერანგიც კი გაიღოს. შველის ადამიანებს უბედურებაში, ცდილობს ყოველნაირად ხელი გაუმართოს მათ. მაგრამ, სამყარო სადაც იგი ცხოვრობს, ვერ ამჩნევს მას, დასცინის და აბუჩად იგდებს.
ეს არის კაცი ამაყი და საცოდავი, პატიოსანი და ცოტა ეშმაკი, გაბედულიც და საწყალიც, გულუბრყვილო და ცბიერი, ენერგიული და ზანტი, მშიშარა და გულადი. მის არსებაში გამუდმებით ებრძვიან ერთმანეთს ოცნება და უიმედობა, გონება და გრძნობა, მოვალეობა და გულისკარნახი. სწორედ ეს გრძნობა აქცევს მას ასეთ კეთილშობილად, თუმცა იგი პირობით ნიღაბს ატარებს, ასე გულმართალ კაცად, თუმცა იგი ფანტასტიკურია, მისი სქციელი კომიკურია. იგი ორმაგად ადამიანურია, ის იმარჯვებს შინაგან თვისებათა ბრძოლაში, მასში ზეიმობს კეთილშობილება, მისთვის უცხოა ირგვლივ არსებული ცხოვრებისეული პროზა, ანგარება და ანგარიშიანობა. ადამიანი და ადამიანურობა - აი, ეს არის ჩარლის გმირის აზრი და თემა.
ჩაპლის ჰყავდა ოთხი მეუღლე: მილდერ ჰარისი (1918 - 1921), ლიტა გრეი (1924 - 1927), პოლეტ გოდარი (1936 - 1942) და უნა ო ნილი (1934 - 1977). ჩარლის სხვადასხვა ცოლებიდან ჰყავს 12 შვილი, ამათგან სამი გარდაცვლილია.
Mildred Harris
Lita Grey
Paulette Goddard
Oona O'Neill and Charlie Chaplin
ჩარლი გარდაიცვალა 1977 წლის 25 დეკემბერს თავის სახლში ვევეში და დაკრძალულია ადგილობრივ სასაფლაოზე.
ჩაპლის სიტყვა, სანამ ის ევროპაში გადავიდოდა საცხოვრებლად: "მე მიყვარს ტრაგედია. მე მიყვრას ტრაგედია, იმიტომ, რომ იგი ძალიან ლამაზია, ჩემთვის კი ლამაზი - ყველაზე მნიშვნელოვანია, რადგან მე ვარსებობ ხელოვნებაში და ცხოვრებაში. კომედიაზე ღირს იწვალო, თუ იქ იპოვნი ამ ლამაზს, მაგრამ ეს ძალიან ძნელია..."
გამოყენებული ლიტერატურა: 1) მსოფლიო ეკრანის კომიკოსები. 2) wikipedia
რასაც შენ გწერ მე იმ ფიქრებსა და სურვილებს ხალხში ვმალავ. უბრალოდ ცოცხალ გარემოში ვერ ვამჟგავნებ, შენთან კი სიმყუდროვეა.
შენ ჩემთან ნიღაბი მოიხსენი. გინდა იყო ნორმალური, მაგრამ ისეთი არა, როგორსაც ხალხი თვლის ნორმალურად. შენ არ გჯერა მეგობრობის, სიყვარულისა და ასეთი რაღაცების, ყველაფერს შეჩვევას ეძახი და გინდა, რომ შემეჩვიო.ყველაზე მეტად გიყვარს გააკეთო ის, რასაც შენგან არავინ ელის და ეს ყველაფერი სიტუაციის მიხედვით ხდება. ყველაფერი გეზიზღება, რაც არასასიამოვნოს გახსენებს... ადგილი, სიმღერა, დრო, ციფრი,ფერი და კიდევ ათასი წვრილმანი. ვერ იტან ლოდინს - ეჭვიანობასავით განიცდი და გეზიზღება, არაფერს ელოდები, რაც იგვიანებს, მაგრამ ადამიანს ელოდები, რომელიც ვერ გიცნობს და მაინც ელოდები. ჩვენ ორივეს გვიყვარს ღამე, შენ იმდენად, რომ ძილიც კი გენანაება.
- მე აქ ვარ. ჩემი ფიქრებითა და სურვილებით... და ის ერთი ბინის, ერთი ჩვეულებრივი სახურავი, რომლისგანაც ჩვეულებრივი თუ არაჩვეულებრივი ხედი იშლება ჩემს გულში ჩარჩა. სართული? მაღლაა? მინდა სულ მაღლა იყოს... დღეს წავიკითხე... შეიძლება ღრუბლებზე მაღლა იყო, მაგარმ ცას ვერასდროს მისწვდებიო... და ფოტო... მაღალი კორპუსები, რომლებიც დასცქეროდნენ ღრუბლებს. არც ისე მაღალი, რვასართულიანი კორპუსი ყოფილა, ფაქტიურად მეცხრე სართული და ხედს ღამე გაალამაზებს... ისევ ღამე...
ისევ დავწერე... ახლა... მიხარია... შენ მელოდები... მეც გელოდები და ამ მოლოდინში ვწერ. სახურავზე არასდროს ვყოფილვარ... იცოდი? არა...
(არც შენ ყოფილხარე სახურავზე იმასთან ერთად, ვინც ჯერ არ არის ნამყოფი... ბევრ ადამიანს იცნობ, მაგრამ ვინც წერს იმას არა)...
- მე მიხარია, რომ ვწერ... მიხარია, რომ სახურავზე ერთად ავალთ და მერე ამაზე დავწერ... მიხარია, რომ ღამეა... მიხარია, რომ გწერ... მიხარია, რომ მელოდები და, რომ სახურავზე ერთად ავალთ. შენს საყვარელ ადგილას ვიქნებით, პირველად, რომ გნახავ...
მიხარია, ამ ღამით, ასე გვიან ჩემთან, რომ ხარ... ახლა მარტო ვარ და ვფოქრპბ იმას, რაც მინდა... ვფიქრობ იმ დღეზე... წინასწარ არ ვიცი როგორი იქნება... იქნებ ჩემი ჩანახატები წაგიკითხო... იქნებ ჩემზე მოგიყვე რამე, რაც არ იცი.. ან ორივე ერთად... არ ვიცი... წინასწარ რატომ უნდა ვთქვა... და მაინც ნეტავ როგორი ამინდი იქნება...
- მარტის... იდეალური... (შენ)
- მარტის ერთი საღამო, იქნებ წვიმიდეს კიდეც, ციოდეს ან თბილოდეს. ჩემი აზრით ამ გარემოებას ჩემი სტატუსი შეეფერება: ჩვენ გიჟები ვართ... გიჟების ადგილი საგიჟეშია... საგიჟე მთის წვერზეა და მას სიყვარულის ბუდე ჰქვია... ამ შემთხვევაში გიჟები ჩვენ ვართ, საგიჟე კი კორპუსია და ჩვენ ყველაზე მაღლა ვართ, სიყვარული კი ჩვენი აზრებია, რამაც აქამდე მოგვიყვანა.
რამე ჩემზე კი პირადულია... ამას მაშინ მოგიყვები, როცა გნახავ... შენთან გულახდილი ვარ ძალიან... კარგია... რამე ჩემზე, რაც ახლა მინდა გითხრა არის ის, რომ თოვლიან მხარეში არასდროს ვყოფილვარ... ძალლიან მინდა მოვხვდე იქ, სადაც ძალიან დიდი თოვლია, სადმე შემაღლებულ ადგილას ხის სახლი და სახში ბუხარი... იქ ძალიან თბილა... გარეთ თოვს... ღამით, როცა თოვს ყველაფერი ლურჯია ან იასამნისფერი, მე ასე ვხედავ და კიდე ვარსკვლავები, საოცარი სიჩუმეა... მინდა...
- (უცნობი) ისე გელოდები, რომ გაიგო შენც გაგიკვირდება. აი, ისე, რაღაც რომ წაგართვეს და დაბრუნებას ელოდები. ჩემი ლამაზი ფიქრი შენზე: მ ე ჰ ა ე რ ე ბ ი...
- ჰაერი სუფთაა, თოვლში განსაკუთრებით... მეც ველოდები ჩვენს მაღლა შეხვედრას... ჰაერი სულ სხვა იქნება. დავბრუნდები... დამძიმებული ჰაერი მინდა სუფთამ შეცვალოს, ოღონდ არ დამძიმდეს, სულ სიოსავით იყოს, სუფთა და ახალი...
(ჰაერი ბევრ რამეს უკავშირდება, შენ მე დამიკავშირე)...
- ვფიქრობ, რომ დრო მალე გავა და უფრო გავუჰაერდებით ერთმანეთს.... მიხარია, რომ გიპოვე. ჩემთან ხარ ფიქრებში.
კიდევ ერთი დღე გათენდა. არ ვიცი გაიღვიძე თუ არა, იქნებ არც გძინებია... იქნებ შენს საყვარელ ადგილას შეხვდი დილას, მიუხედავად იმისა, რომ დღე არ გიყვარს, მაგრამ დილა სულ სხვაა... ნაწვიმარზე, ნისლში გახვეულ, ძილბურანში მყოფ ქალაქს რომ გადმოხედავ, თითქოს სიზმარსა და რეალობას შორის, ანუ ძილსა და ღვიძილს შორის პატარა ადგილი რომ არის, ოცნება რომ ჰქვია, იმას ჰგავს ქალაქი, რომელის მოცეკვავე ლამპიონები დღისით იძიnებენ.
(შენს მოლოდინს არ გაუმართლა, რადგანაც შორს ვართ)...
- ლოდინი დამღლელია, მაგრამ ზოგჯერ მოლოდინს ჰგავს და ამიტომ ელოდები. დღეს ისევ წყნარი დღე იქნება, ჩვეულებრივი და განსაკუთრებული იმით, რომ ვწერ... მეც ველოდები მოლოდინს... არ წარმომიდგენიხარ როგორი ხარ, მაგრამ მე შენი ადამიანი მყავს...
ჩვენ ყოველთვის უცნაურ თუ ჩვეულებრივ ადამიანებად დავრჩებით.
ექვსი... მზის სხივები ძალიან გვათბობენ, არეული მარტია, გზა თოვლიანი, თოვლზე ჩამოწოლილი ნისლი (რომელიც არასდროს მინახავს), ნისლში შემოჭრილი მზის სხივები და უჩინარი გზატკეცილი. გზა შენკენ ლამაზი, უჩვეულო, შენიღბული და თბილი. შენ ისევ უხილავი, უცნობი, აღუქმელი და მოლოდინი ჩემი.
